Ο αριθμός 5 κληρώθηκε ανάμεσα από άλλες 22 αριθμημένες συμμετοχές. Συγχαρητήρια στην τυχερή νικήτρια! Μετά από προσωπική επικοινωνία μαζί της στο facebook την ενημερώσαμε ότι θα παραλάβει τον "Μικρό Πρίγκιπα" εντός της εβδομάδας στην διεύθυνση που μας υπέδειξε.
Απόσπασμα από την
πρόσφατη συμμετοχή του σοφαδίτη χορευτή
και χορογράφου Κώστα Τσιούκα στην 3η Μπιενάλε της Αθήνας:
Βιογραφικό
Ο Κώστας Τσιούκας
γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Σοφάδες.
Από τα πέντε του χρόνια έδειξε ιδιαίτερο
ενδιαφέρον για τους παραδοσιακούς
χορούς, με τους οποίους ασχολήθηκε μέχρι
να τελειώσει το σχολείο. Σπούδασε
πληροφορική στην Αθήνα ενώ παράλληλα
φοιτούσε στην Κρατική Σχολή Χορού, απ'
όπου αποφοίτησε το 2003. Το μέχρι τώρα βιογραφικό
του είναι πλούσιο. Ενδεικτικά:
Ως χορευτής έχει
συνεργαστεί με τους: Αγγελική Στελλάτου,
Άντζελα Μπρούσκου, Αντώνη Φωνιαδάκη,
Αποστολία Παπαδαμάκη, Κωνσταντίνο Μίχο,
Κωνσταντίνο Ρήγο, Charles Linehan, Wim Vandekeybus,
Μιχάλη Ναλμπάντη, Χάρη Μανταφούνη,
Αναστασία Λύρα, Σοφία Σπυράτου και με
την “Hellenic Dance Company” της Κρατικής Σχολής
Χορού.
Συμμετείχε ως βοηθός
χορογράφου στην Τελετή Έναρξης των
Παραολυμπιακών Αγώνων του 2004, καθώς και
στις παραστάσεις "Les Boreades" (Όπερα του Ρήνου, 2005), και When the dove Cries (Εθνική Λυρική Σκηνή, 2006).
Το 2006 δημιούργησε τη δική του ομάδα με έδρα την Αθήνα.
Ως χορογράφος έχει
υπογράψει τα έργα: Νερό κι Αλάτι (Βραδιά
Νέων Χορογράφων, Κολέγιο Deeree, 2003), Souvenir
(Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Αθήνας, Γκάζι,
2006) The dance of the Dance (Θέατρο Περοκέ, 2006),
Simulacra (Παλαιό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Πλάκα,
2007), Double Truth (Αρίων, Grand Royal, 2008), Forget me Not
(Electro Media Works, 2008), Πινόκιο (Φεστιβάλ Αθηνών,
2008), A Delirium of Lyricism (Δίπυλο, 2009), Λευκό Πάτωμα πάνω από το έδαφος (MIRFESTIVAL, Μοναστηράκι,
2010), Dead or Alive (3η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης,Θεσσαλονίκη, 2011) κ. α.
Παραστάσεις
Πινόκιο, Φεστιβάλ Αθηνών
2008:
Ομάδα Χορού Κώστας
Τσιούκας – A Delirium of Lyricism, Θέατρο Δίπυλο,
Αθήνα 2009:
Dead or Alive, 3η Μπιενάλε
Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2011:
Tρία ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την πρώτη ανάρτηση του Sofades News και σκεφτήκαμε
να σας κάνουμε ένα δώρο. Ο "Μικρός Πρίγκιπας" είναι ένα βιβλίο που οφείλει κανείς να διαβάσει τουλάχιστον δύο φορές στη ζωή του. Μια όταν είναι μικρός, και μια όταν είναι μεγάλος. Οπότε απευθύνεται σε όλους και ειδικά στους μεγάλους που έχουν σκοτώσει το παιδί μέσα τους..
Για να συμμετάσχεις
στο διαγωνισμό και να κερδίσεις τον
“Μικρό Πρίγκιπα” κάνε like στη φωτογραφία στο facebook ή στείλεe-mail στη διεύθυνση
sofadesnews@yahoo.com με
θέμα “Διαγωνισμός”. Ο νικητής θα
αναδειχθεί μετά από κλήρωση και θα
ενημερωθεί με προσωπικό μήνυμα είτε
στο λογαριασμό του στο facebook είτε στο
e-mail του. Το βιβλίο θα σταλεί ταχυδρομικά
σε διεύθυνση που θα επιλέξει ο νικητής,
με έξοδα που θα επιβαρύνουν το blog.
Το να μεγαλώνει κανείς είναι αναπόφευκτο, το να ωριμάζει προαιρετικό.
2012 και κλείσαμε ήδη τα τρία χρόνια..
Ξεκινήσαμε με το σκεπτικό
να δημιουργήσουμε έναν ιστότοπο που θα
ενημέρωνε τους σοφαδίτες για την πόλη
τους και θα αποτελούσε παράλληλα έναν
διαδικτυακό δίαυλο επικοινωνίας. Με
τον καιρό τα πράγματα άλλαξαν. Εμείς
αλλάξαμε. Εξελιχτήκαμε (καλώς ή κακώς).
Οπότε άλλαξαν και οι στόχοι μας. Σε ένα επετειακό πάλι κείμενο, ένας αναγνώστης μας είχε κατηγορήσει γι' αυτό. Ότι έχουμε εκτροχιαστεί απ' τους αρχικούς μας στόχους. Συνειδητοποιήσαμε ότι αυτός
ο εκτροχιασμός ήταν η καλύτερη δυνατή
εξέλιξη τελικά. Για μας τουλάχιστον.
Διαφορετικά θα ήμασταν απλά άλλο ένα
μέσο στείρας αναπαραγωγής έτοιμων
ειδήσεων. Άλλο ένα παπαγαλάκι, ανάμεσα
στα άπειρα που μας βομβαρδίζουν
καθημερινά.. Αρκετοί βέβαια έχουν
συνηθίσει σ' αυτό το είδος “ενημέρωσης”.
Αυτό ξέρουν, αυτό εμπιστεύονται. Τους
είναι δύσκολο να σκεφτούν και να κρίνουν
ή να επεξεργαστούν απόψεις και σχόλια,
επειδή απλά κανείς δεν τους το έμαθε
και κανέναν δεν συμφέρει κάτι τέτοιο.
Με τη σκέψη άλλωστε έρχεται και η
αμφισβήτηση (φτου κακά).
Κάποιες φορές ανησυχήσαμε
ότι χανόμαστε στη μετάφραση (ακόμα
ανησυχούμε), και άλλες βρεθήκαμε
αντιμέτωποι με αναπάντεχες προκλήσεις.
Ως συνεπακόλουθο αυτών, στην προσπάθεια
μας να αποδώσουμε τις σκέψεις μας με ει
δυνατόν προσιτό τρόπο, βρεθήκαμε μετέωροι
ανάμεσα σε αναπόφευκτα ψευτοδιλήμματα.
Ευτυχώς η ίδια τους η φύση τα οδηγεί
στην αυτοαναίρεσή τους. Δεν μπορούμε
να γράψουμε αυτό που θέλετε να διαβάσετε.
Μπορούμε να δώσουμε την δικιά μας οπτική
και 'σεις να παραθέσετε τη δική σας, είτε
είναι συγκρουσιακή είτε σύμφωνη είτε
συμπληρωματική. Αυτό είναι το ζητούμενο
άλλωστε. Η ουσιαστική -και όχι η ρομποτική-
επικοινωνία. Για κάποιο λόγο οι άνθρωποι
φοβούνται την σύγκρουση. Ίσως φταίει
αυτή η ενοχικότητα με την οποία μας
εμποτίζουν επιμελώς από μικρή ηλικία:
“Εσύ να μην ανακατεύεσαι πουθενά/ Άστους
να λένε” Κι έρχεται κάποια στιγμή που
σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να τους αφήσεις
άλλο να λένε. Δεν το αντέχεις. Έρχεται
κάποια -ορμητική πραγματικά- στιγμή,
που όσα έχεις καταπιέσει ξεχειλίζουν
ανεξέλεγκτα και άναρχα -πολλές φορές
και άναρθρα- από παντού και θες πια να
πεις κι εσύ.
Θεωρούμε ότι αυτός
πρέπει να είναι ο στόχος του blog πλέον.
Κάτι ζωντανό που εξελίσσεται και
αλληλεπιδρά με όλους και με όλα. Με τα
λάθη του και τις διορθώσεις του. Ακόμα
κι αν χαρακτηριστεί γραφικό.
