Αυτοί, οι ίδιοι άνθρωποι..

by no_neutral
πηγή: karditsaLive

"Στη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στους νομούς Καρδίτσας, Τρικάλων και Λάρισας θα βρεθεί το ερχόμενο Σαββατοκύριακο 10 και 11 Δεκεμβρίου η Πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη."

Αναρωτιέμαι πως θα την υποδεχθεί ο κόσμος. Θα ακολουθήσει την γενικότερη τάση εκδηλώσεων απαξίωσης κατά των πολιτικών προσώπων και της πολιτικής τους ή θα συνεχίσει την χρόνια παράδοση υποτακτικής δουλοπρέπειας απέναντι στον πολιτικό σωτήρα, τον άρχοντα, τον εθνάρχη; Η τελευταία τακτική εφαρμόζεται ανέκαθεν από αρκετούς γλοιώδης υπανθρώπους που τυγχάνει να ευδοκιμούν κατ' αφθονία στην περιοχή.

Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι, που ενώ εκτονώνονται καθημερινά εξασκώντας το χόμπι της εξύβρισης των πολιτικών στα καφενεία και στον καναπέ τους, σε χρόνο dt μετατρέπονται σε πιστά δουλικά σκυλιά άμα τη εμφανίσει ενός τοπικού άρχοντα, βουλευτή, πολιτικού, ακόμα και του ανθρώπου που του γυαλίζει τα παπούτσια -“Που ξέρεις; Μπορεί να φανεί χρήσιμη τρύπα.”-. Έτοιμοι να υποστούν και να κάνουν τα πάντα για μια θεσούλα στο δημόσιο ή μια νομιμοποίηση αυθαιρέτου.

Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που ενώ επιμερίζουν ευθύνες κατά παντός επιστητού εκτός του εαυτού τους, ψηφίζουν πάντα ρουσφετολογικά και εντελώς ατομικιστικά, αναπαράγοντας εν γνώση τους ένα διεφθαρμένο, αυτοκαταστροφικό και απάνθρωπο πολιτικό αλλά και κοινωνικό σύστημα. Ταγμένοι φανατικά σ' ένα κόμμα που ελπίζουν ότι δεν θα τους ξεχάσει.

Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που αγανάκτησαν πρώτοι απ' όλους επειδή έχασαν κάποια από τα λαθραίως, παρανόμως αλλά κυρίως αδίκως κεκτημένα τους και ξεχύθηκαν οργισμένοι στους δρόμους απαιτώντας λυσσαλέα κρεμάλες για τους πολιτικούς (που έχουν ξεχάσει ότι οι ίδιοι εξέλεξαν), αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά την ζωώδη φύση τους και αιτιολογώντας τους νόμους της ζούγκλας που έχουν καταλάβει τις σύγχρονες κοινωνικές δομές.

 

Είναι σαφώς αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που απεργούν, εξεγείρονται, φωνάζουν και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους στα τηλεπαράθυρα προκειμένου να αποκατασταθεί η πρότερη υπεροχή τους, αλλά διαμαρτύρονται εντόνως όταν οποιοσδήποτε άλλος εργασιακός κλάδος διεκδικεί τα δικαιώματα του. Όχι μόνον αδιαφορούν επιδεικτικά για τους συνανθρώπους τους, αλλά μάλιστα στρέφονται προκλητικά εναντίον τους, επειδή τους έκλεισαν πάλι τον δρόμο ή απεργούν και δεν τους αφήνουν να κάνουν τη δουλίτσα τους.



Ευχαριστιούνται χαιρέκακα με την κατάπτωσή των άλλων, αφού πάντα φταίνε εκείνοι: “Τόσο καιρό καλά έτρωγαν οι ταξιτζήδες/ αγρότες/ δημόσιοι υπάλληλοι/ βενζινοπώλες/ έμποροι/ .. Τώρα καλά να πάθουν.” Βέβαια οι ρόλοι κάθε φορά εναλλάσσονται, εγκλωβίζοντάς τους σε μια αμφίδρομη σχέση αλληλοσπαραγμού, που έχει τη βάση της σε δοκιμασμένες και κατ' επανάληψη επιτυχημένες τακτικές διαίρει και βασίλευε. Αλλά τι άλλο να περιμένει κανείς από απαίδευτους, φοβικούς ατομικιστές που ενημερώνονται πάγια και διαμορφώνουν τυφλά συνειδήσεις μέσω των καθεστωτικών επικρατούντων μέσων μαζικής ενημέρωσης; Tα οποία εκμεταλλεύονται ευχαρίστως κάθε ψήγμα της ασχετοσύνης τους, ενισχύοντάς τη στο ζενίθ και χρησιμοποιώντας τη χαμελαιοντικά κάθε φορά υπέρ των εκάστοτε συμφερόντων που εξυπηρετούν. Κι ας σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ.. 

 

Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που τόσο καιρό κατακεραύνωναν και ειρωνευόντουσαν υποτιμιτηκά όποιον (πολλές φορές και τα ίδια τους τα παιδιά) τολμούσε να ταχθεί εναντίον του καλοβολεμένου τους συστήματος αποκαλώντας τον τεμπέλη, βρωμιάρη, άχρηστο, τρομοκράτη, εγκληματία, γραφικό ψευτοεπαναστάτη, που πιάσαν πρώτοι τις πέτρες και επιτέθηκαν ασυγκράτητα εναντίον των πάλαι ποτέ αξιοσέβαστων, αξιότιμων και εργατικών (;) αστυνομικών δυνάμεων. Ή που εξακολουθούν να πιστεύουν μέχρι την έσχατη στιγμή ότι η μόνη λύση είναι να συνεχίσουν να υπηρετούν αγόγγυστα τον ζυγό τους με το κεφάλι κάτω. Παρόλο που ξέρουν ότι αυτό δεν είναι δουλειά αλλά δουλεία.. Επειδή δεν πίστεψαν ποτέ στον εαυτό τους. Δεν πίστεψαν ποτέ στην δύναμη της ατομικότητάς τους. Δεν πίστεψαν ποτέ στο μυαλό τους. Ή δεν τους επέτρεψαν να πιστέψουν. Αφομοιώθηκαν σε τέτοιο σημείο που δεν ξεχωρίζουν από ένα χαλί. 

 

Είναι αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι που διεγείρονται σχεδόν ερωτικά από αυτό το ιεραρχικό εκ βάθρων εξουσιαστικό σύστημα, ευελπιστώντας την όλο και μεγαλύτερη και γρηγορότερη ανέλιξή τους σε μια ανθρώπινη σκάλα, που προϋποθέτει να πατήσεις όλο και περισσότερους ώστε να διασφαλίσεις ότι θα σε πατάνε όλο και λιγότεροι. Που ηδονίζονται κάθε φορά που έχουν την ευκαιρία να ασκήσουν την όποια εξουσία νομίζουν ότι κατέχουν στον κάθε ανυποψίαστο κακομοίρη που θα βρεθεί στο δρόμο τους. Θα τους συναντήσετε στα εργοστάσιά τους, στις τράπεζες, στη Βουλή και τα πολιτικά γραφεία, στα τηλεοπτικά κανάλια, τις εφημερίδες και τα ραδιόφωνα, στα γκισέ των δημοσίων υπηρεσιών, στα σχολεία, στα οικογενειακά σας τραπέζια, στις φιλικές παλιοπαρέες, στο κρεβάτι σας .. Αλλά το χειρότερο είναι ότι θα τους συναντήσετε στον καθρεύτη σας. Όλους αυτούς μαζί ενσωματωμένους να έχουν αφομοιωθεί στο μεταμορφωμένο είδωλό σας, να αντανακλώνται στα μάτια σας και την ψυχή σας που δεν αποζητά παρά λίγη εξουσία ακόμα. Όπου κι αν μπορεί να τη βρει. Στο παιδί, στη γυναίκα, στο μαθητή, στον υπάλληλο, στον στρατιώτη, στον πολίτη.. Εκεί μπορείς να ξεσπάσεις και ν' αφήσεις να ξεχυθεί ανηλεώς όλη η οργή που κουβαλούσες στις πλάτες σου. Εξάλλου οφείλεις να αφαιρείς διαρκώς βάρος ώστε ν' αντέχεις την αδιάκοπη αύξηση αυτού που δέχεσαι. 

Βέβαια υπάρχει και μια άλλη εκδοχή που λέει: “Δώσε τρόπο στην οργή”. Αυτό ωστόσο προϋποθέτει μια αναγκαία διαδικασία. Αρχικά πρέπει να αντιληφθείς τον στροβιλισμό σου σ' αυτόν τον ατέρμονο φαύλο κύκλο. Να θυμώσεις με τους πραγματικούς λόγους που σου προκαλούν οργή .. 

..και όχι με αυτούς που κατασκευάσεις για να εκτονωθείς..

 

Και κυρίως να διοχετεύσεις στοχευμένα τον θυμό σου προς την ορθή κατεύθυνση με τρόπο όμως δημιουργικό και αποτελεσματικό. Πολλοί έχουν χάσει αυτό το τελευταίο βήμα. Έμειναν αυτοκαταστροφικά στην εκτόνωση του θυμού τους, -ακόμα και προς τη σωστή κατεύθυνση- με τρόπο εντελώς αναποτελεσματικό και άσκοπο. Όσο και να κλωτσήσεις τον τοίχο, δεν πέφτει με κλωτσιές. Πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς. Να χρησιμοποιήσεις το πιο δυνατό σου εργαλείο, το μυαλό σου. Και πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου, αλλά με τρόπο διαλλακτικό και εντόνως αυτοκριτικό. Εξάλλου γιατί αξίζει να ζει κανείς αν δεν πιστεύει σε κάτι καλύτερο απ' τον εαυτό του; 

 

Στη Γαλλία πάντως, όπου παρευρέθηκε η Ντόρα Μπακογιάννη (μαζί με τον Γιάννη Πρετεντέρη) το Σάββατο 26 Νοεμβρίου, για να συμμετάσχει στο φόρουμ της εφημερίδας Liberation, σε ομιλία με θέμα “Η Ελλάδα υπό ευρωπαϊκή κηδεμονία”, έτυχε της υποδοχής που -τουλάχιστον- της άξιζε:
“Ομάδα Ελλήνων φοιτητών και εργαζομένων αποφάσισε να παρέμβει με κείμενο της κατά την διάρκεια της ομιλίας, προσπαθώντας να σπάσει την μονόπλευρη παρουσίαση της κατάστασης αλλά και να εκφράσει την αντίθεση της στα πολιτικά τεκταινόμενα της χώρας. [..]
Η παρέμβαση αυτή έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά παρεμβάσεων που πραγματοποιήθηκαν σε Παρίσι, Βρυξέλλες και Βερολίνο και που δείχνουν με τον πιο έμπρακτο τρόπο ότι η κάστα αυτή που κυβερνά, δεν μας εκπροσωπεί, δεν έχει καμία νομιμοποίηση και θα μας βρίσκει διαρκώς απέναντι της, εντός και εκτός Ελλάδας.

Ούτε στη Λυών, ούτε πουθενά!”
Στην Καρδίτσα;

Κι ενώ η μηδενική ανοχή του περισσότερου κόσμου στα επικοινωνιακά παιχνίδια των πολιτικών πια έχει σαν αποτέλεσμα ποικιλότροπες επιθέσεις εναντίων τους με κάθε ευκαιρία (γιουχάρισμα, λεκτικές και σωματικές επιθέσεις, παρεμβάσεις και γενικότερη απαξίωση), κατατίθεται στη Βουλή το νομοσχέδιο για την καταπολέμηση του ρατσισμού και της ξενοφοβίας που εντελώς συμπτωματικά (;) προβλέπει τα εξής:

• "Επιβάλλεται χρηματική ποινή 3.000 ευρώ έως 10.000 ευρώ και φυλάκιση τουλάχιστον 6 μηνών έως 3 ετών σε όποιον, με πρόθεση, δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο (προφορικά, δια του τύπου ή μέσω διαδικτύου κ.λ.π.) παροτρύνει, προκαλεί ή διεγείρει βιαιοπραγίες ή μίσος κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων ή κατά πραγμάτων, που χρησιμοποιούνται κυρίως από αυτούς που προσδιορίζονται βάσει συγκεκριμένων φυλετικών, γενετικών και άλλων χαρακτηριστικών τους, όπως χρώμα, καταγωγή, θρησκεία, κατά τέτοιο τρόπο που μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο η δημόσια τάξη ή να απειλείται η ζωή των ανθρώπων αυτών.
  - Καθορίζονται οι ποινικές κυρώσεις που επιβάλλονται σε περίπτωση που οι πράξεις τους είχαν ως αποτέλεσμα την τέλεση εγκλήματος (φυλάκιση τουλάχιστο ενός έτους και χρηματική ποινή από 6.000 έως 20.000 ευρώ).
  - Προβλέπεται φυλάκιση μέχρι δύο έτη σε όποιον συνιστά ή συμμετέχει σε ένωση προσώπων οποιασδήποτε μορφής που επιδιώκει συστηματικά την τέλεση των προαναφερόμενων πράξεων.
  - Προσδιορίζονται οι διοικητικές κυρώσεις, που επιβάλλονται σε βάρος των νομικών προσώπων τα οποία εμπλέκονται στην τέλεση αξιόποινων πράξεων."
  
  
  Ο οποίος νόμος βέβαια θα ερμηνεύεται κατά το δοκούν, αφού πάντα υπάρχουν τα απαραίτητα παραθυράκια που εξυπηρετούν τις εκάστοτε ηγεσίες. Εξάλλου γι' αυτό δεν φτιάχνονται οι νόμοι;
  Εν ολίγοις, οι φυλακές θα γεμίσουν πάλι με πολιτικούς κρατουμένους -αναβιώνοντας τις πάλαι ποτέ δόξες της χούντας- οι οποίοι θα βαφτίζονται ρατσιστές και ξενοφοβικοί. Σας θυμίζει κάτι; Ποιά Μύκονος; Makronissos, here we come.